Ik zit hier nu al bijna een maand en de Spaanse gewoontes begin ik al aardig door te krijgen. Daarom zal het deze keer niet over mijn avonturen gaan, maar over mijn ervaringen die ik hier het opgedaan. De Spaanse gewoontes zijn dus net even iets anders dan die van de Nederlanders. Zo zijn mijn eetpatroon en ritme inmiddels totaal verstoord. Hier is het namelijk normaal om ’s middags rond een uur of drie te gaan lunchen, en nee dan heb ik het niet over een broodje even wegwerken, maar dan heb ik het over een uitgebreide maaltijd, zoals wij die ’s avonds hebben. Soms is het ook niet maar 1 gerecht, nee gewoon een combinatie van allemaal verschillende gerechten omdat het kan. Dat is dus het middageten. Dan denk je rond een uur of 7-8, tijd voor avondeten, maar nee hier is het tijd voor iets lekkers, want acht uur dineren is natuurlijk veel te vroeg, wie eet er nou om 8 uur? Dus in plaats van 4 uur cup-a-soup/theetijd/ongezondlekkereten tijd is dat hier dus rond 7-8 uur. Dan denk je rond 21:30 wanneer je maag enorm aan het protesteren is dat het tijd is om te eten, maar nee hoor, nog steeds te vroeg. Het liefst eten ze hier rond een uur of half twaalf, maar gelukkig kon ik daar een stokje voor steken en eten we rond half 11. Oftewel het voornemen om op tijd naar bed te gaan zit er zo goed als niet in, want voor twaalf uur in bed liggen is bijna onmogelijk hier. Maar het eten is hier wel veel beter en lekkerder dan in NL, wie wil er nou niet twee keer per dag warm eten in plaats van brood, ja ik dus =D. Oh ja en het is hier ook heel normaal om tijdens het eten de tv aan te zetten, maakt niet uit welke maaltijd en over er mensen over de vloer komen, de tv staat altijd aan tijdens het eten, en trouwens ook heel vaak buiten het eten om, eigenlijk gewoon bijna altijd.

Over de tv gesproken, ze vertalen alles, maar dan ook echt ALLES. Af en toe (voornamelijk films en series) is het dan ook echt heel lelijk om de vertaalde versie te horen. Een Spaanse stem voor Hugh Grant, are you kidding me?!? Maar dat hoort dus bij Spanje, dus ik moet maar wennen aan Amerikaanse acteurs die opeens een Spaanse stem hebben, wat dan ook echt zo erg bij hun past, not.

Wat dan weer wel echt geweldig is aan Spanje, en dan voornamelijk Granada, is dat je voor vet goedkoop vet lekker kunt eten. Hier in Granada is het ook heel normaal dat als je een drankje bestelt, je er automatisch tapas bij krijgt. Dus kom maar hier gratis, overheerlijk voedsel :D. Oké niet helemaal gratis, maar wel zo goed als, want twee euro voor een drankje én een tapas is natuurlijk helemaal niets en dan scheelt het natuurlijk wel waar je gaat zitten, want in het centrum is het natuurlijk net iets te toeristisch voor óf goede kwaliteit, óf de hoeveelheid, óf voor goede kwaliteit en de hoeveelheid. Dus lekker buiten het centrum eten en genieten van het lekkere eten.

Nog iets wat ook geweldig is, zijn de mensen hier. Ze zijn hier allemaal super aardig. Ze helpen je maar al te graag en willen ook dat je je thuis velt en het naar je zin hebt. Zo ook mijn twee huisgenoten, die allebei supertof en aardig zijn waar ik gezellig mee kan praten en lachen. Soms versta ik ze niet, vanwege hun Andalusische accent, ze zijn echt het typische voorbeeld van het andalusisch accent en het is zelfs zo erg, dat zelfs iemand die uit Castilla la Mancha komt, (waar ze het ABN van Spanje spreken) er in het begin moeite mee had om ze te verstaan. Oftewel af en toe maar ja knikken en lachen als ik het na 3x te horen heb gekregen nog steeds geen idee hebben wat ze zeggen vanwege hun accent. Maar terug naar dat ze je hier graag helpen en super aardig zijn. 1 van mijn huisgenoten, Fran, heeft wel een stuk of drie keer gevraagd of alles goed is en of ik niets mis, en zo ja dat ik het moet zeggen en dat ie er dan een oplossing voor gaat zoeken. Zelfs dat als mijn hoeveelheid kleding niet in mijn kast past (ik heb de kleinste kast in dit huis), dat ze wel een plekje vrijmaken in hun kast. Wat dat betreft heb ik het goed getroffen met én de locatie én mijn huisgenoten!

Maar ook mijn huisgenoten hebben af en toe van die gewoonten waarvan ik denk, huh en natuurlijk andersom. Zo kijk ik hen of zij mij raar aan tijdens het eten als ik weer eens mijn eten door elkaar mix of dat zij het gewoon vinden om ansjovis over chips te gooien, wat dan verrassend genoeg nog lekker is ook. Daarnaast heeft Fran ook de gewoonte om ALTIJD te vertellen waar die heen gaat, ook binnenshuis, want ja het appartement is ook zo groot dat we elkaar niet kunnen vinden haha.

Het typische Spaanse mañana mañana heb ik inmiddels ook al gemerkt. En dan vooral wat betreft het internet. Het heeft uiteindelijk in totaal 3 weken geduurd. Eerst was er een probleem met dat er alleen maar studenten wonen. Nou oké dan maar een andere provider zoeken. Dus wij een andere provider gevonden, wordt ons verteld dat het afgelopen week zou komen. Zoals je weet heeft een werkweek 5 dagen, dus natuurlijk kwam het niet de eerste dagen. Maar op donderdag kregen we het nieuws dat ’s middags het internet zou komen. En ja er kwam iemand om het te installeren, maar wat bleek er ontbrak iets. Dus tot zover ons internet. In ieder geval hij vertelde dat het vrijdag of op zijn laatst maandag zou komen. Na vrijdag en maandag de hele dag gewacht te hebben, oftewel, nog steeds geen internet. Heeft Fran gebeld met het bedrijf en hebben ons verteld dat het dinsdag toch echt zou komen. En ja hoor na drie weken hebben we dan eindelijk internet, en hoef ik niet alles met mijn telefoon te doen!